ဦးေအာင္ဆန္း
အပိုင္း(၅)
လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ
ဘုရင္ခံေျပာင္းလဲျခင္းသည္ ဖဆပလ၏ မူဝါဒမ်ား ေျပာင္းလဲျခင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ၿဗိတိသၽွအစိုးရ၏ ခ်ဥ္း ကပ္ပုံခ်ဥ္းကပ္နည္း ေျပာင္းလဲျခင္းကို ေဖာ္ျပလိုက္သျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲတြင္ နိုင္ငံေရးအခန္းက႑အ သစ္တရပ္ ဖြင့္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဘုရင္ခံေကာင္စီေဟာင္းကို ပယ္ဖ်က္လိုက္ၿပီး၊ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ လတြင္ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ နိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး တာဝန္မ်ားယူကာ ဘုရင္ခံ၏ ေကာင္စီအ သစ္တြင္ ဒုတိယဥကၠ႒ ျဖစ္လာပါသည္။ ေကာင္စီဝင္ (၁၁) ဦးအနက္ ဦးေအာင္ဆန္းအျပင္ ဖဆပလအဖြဲ႕ဝင္ (၅) ဦး ပါရွိေလသည္။ ေကာင္စီဝင္မ်ားသည္ စုေပါင္းတာဝန္ယူၾကရ၏။ အမည္အားျဖင့္ ဘုရင္ခံ၏ အႀကံေပး အဖြဲ႕မၽွသာျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႕အားျဖင့္ ေကာင္စီသည္ ၾကာျမင့္စြာကပင္ ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ ယာယီအ မ်ိဳးသားအစိုးရပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ဤျဖစ္ေပၚခ်က္အသစ္မ်ားကို သတိရွိရွိႏွင့္ အေကာင္းဖက္က ရႈျမင္ပါသည္။ တရားဝင္ တည္ဆဲျဖစ္ေနေသးေသာ စကၠဴျဖဴစီမံကိန္းကို ဆန႔္က်င္ကန႔္ကြက္သည့္ လူထုစည္းေဝးပြဲႀကီးတြင္ တိုက္ပြဲဆုံး ခန္းတိုင္မေရာက္ေသးေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ သူ ရာထူးေနရာ လက္ခံခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျပႆနာ အားလုံး ေျပလည္သြားၿပီဟု မယူဆသင့္ေၾကာင္းႏွင့္ ေနာင္ေဆာင္ရြက္ရန္ အလုပ္တာဝန္ မ်ားစြာရွိေသး ေၾကာင္း လူထုအား ဦးေအာင္ဆန္းက သတိေပးလိုက္ပါသည္။ ျပည္သူလူထု၏ ေထာက္ခံအားေပးမႈသည္ သူ ႏွင့္ ဖဆပလအတြက္ မည္မ်အေရးႀကီးေၾကာင္း ေျပာၾကားၿပီးေနာက္ လူထုႏွစ္သက္ျမတ္နိုးေသာ ရိုးသားပြင့္ လင္းမႈျဖင့္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါသည္။
“ေနာက္ဆုံး က်ဳပ္အေၾကာင္းကို ခင္ဗ်ားတို႔ကို နည္းနည္းေျပာခ်င္တယ္။ အခုအခါ က်ဳပ္ဟာ (ပတ္ဗလစ္မွာ ေပၚျပဴလာျဖစ္ေနတဲ့သူပဲ)။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ဟာ ဘုရားလည္းမဟုတ္၊ ေမွာ္ဆရာ မ်က္လွည့္ဆရာလည္း မ ဟုတ္၊ လူပဲ။ နတ္လည္းမဟုတ္၊ လူေလာက္ပဲ အစြမ္းရွိမွာပဲ။ က်ဳပ္အသက္ဟာ အင္မတန္မွ ငယ္တယ္။ က်ဳပ္ အခုထမ္းရတဲ့ တာဝန္ဟာလည္း တတိုင္းျပည္လုံးရဲ့တာဝန္ကို ေရွ႕ဆုံးက ထမ္းေနရတယ္။ က်ဳပ္ကိုယ္ကို ဒီ တာဝန္ေတြ ထမ္းနိုင္ေအာင္ အရည္အခ်င္းျပည့္စုံတယ္လို႔ မယူဆဘူး။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ စိတ္တိုတတ္တယ္ဆို တာလည္း လူအမ်ား သိၾကတာပဲ။ ဒါ က်ဳပ္ နဂိုပဲ။ အလုပ္ရႈပ္ၿပီး အေႏွာင့္အယွက္မ်ားရင္ စိတ္တိုတတ္တယ္။ ဒါကို ျပဳျပင္နိုင္သၽွ ျပဳျပင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ခင္ဗ်ားတို႔လည္း စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ကေန႔ျပတဲ့ အင္အားမ်ိဳးထက္ ဆထက္ထမ္းပိုး တိုးေအာင္လုပ္ၿပီး က်ဳပ္တို႔က ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အားေပး မယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ လြတ္လပ္ေရး၊ လူထုေကာင္းစားေရးေတြကို ရေအာင္ပိုလုပ္နိုင္မယ္။ ပိုအက်ိဳးရွိ မွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လူထုေတြကို ဆက္ေတာင့္ထားၾကပါအုံးလို႔ဆိုတာ ထပ္ေျပာခဲ့ခ်င္တယ္။”
ျပည္သူလူထုသည္ ဦးေအာင္ဆန္းေနာက္မွ မားမားမတ္မတ္ရပ္၍ ေတာင့္ထားေသာ္လည္း သူ႔ကို အတိုက္အခံ လုပ္မႈ မရွိေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဖဆပလ၏ အင္အားကို ျပင္ပမွ စိန္ေခၚေသာ နိုင္ငံေရးပါတီမ်ားထက္ ဖဆပလအ တြင္းမွ ျပႆနာမ်ား ပို၍ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။ တသီးပုဂၢလ သစၥာေဖာက္သြားသူ အနည္းငယ္မၽွသာရွိေသာ္ လည္း ကြန္ျမဴနစ္မ်ားသည္ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေနာက္မွ ညီညြတ္စြာရွိသေယာင္ႏွင့္ မိမိတို႔ပါတီအားေကာင္းေရး အတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကပါသည္။
ပုဂၢိဳလ္ေရးႏွင့္ ဝါဒေရးအယူအဆ မတိုက္ဆိုင္မႈေၾကာင့္ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ သခင္စိုး၏ ‘အလံနီ’ ကြန္ျမဴ နစ္မ်ားႏွင့္ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္သိန္းေဖတို႔ေခါင္းေဆာင္ေသာ ‘အလံျဖဴ’ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားဟူ၍ ကြန္ျမဴနစ္ပါ တီ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားခဲ့ပါသည္။ အလံနီကြန္ျမဴနစ္မ်ားသည္ အၾကမ္းဖက္မႈဝါဒမ်ား စြဲကိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ၎တို႔အား ဇူလိုင္လတြင္ မတရားအသင္းအျဖစ္ ေၾကညာလိုက္ပါသည္။ သခင္သန္းထြန္းသည္ ဖဆပလ၏ အေထြေထြအ တြင္းေရးမႉး ျဖစ္လာၿပီး သခင္သိန္းေဖသည္ ေကာင္စီဝင္တဦး ျဖစ္လာပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ‘သိန္း၊ သန္း’ ကြန္ျမဴနစ္တို႔သည္ ‘ရန္စ္’ မေရာက္မီက စတင္ခဲ့ေသာ အေထြေထြသပိတ္ ၿပီးၿငိမ္းသြားေစရန္ ေကာင္စီ၏ ဒု- ဥကၠ႒အေနႏွင့္ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ေစ့စပ္ေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးခဲ့၏။ အေထြေထြသ ပိတ္ၿပီးၿငိမ္းေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား ပ်က္ျပားေစရန္ ႀကိးပမ္းမႈမွာ ေအာင္ျမင္ျခင္းမရွိခဲ့ေခ်။ သို႔ေသာ္ ဤႀကိဳး ပမ္းမႈသည္ ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖဆပလတို႔၏ ဩဇာၿပိဳပ်က္ေစရန္ အတန္ၾကာကပင္ စတင္ခဲ့ေသာ စည္း႐ုံးလႈံ႔ ေဆာ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၏ တစိတ္တပိုင္းသာျဖစ္ပါသည္။
အေျခအေနကို မေျဖရွင္း၍ မရေတာ့ပါ။ ဆိုရွယ္လစ္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို သခင္သန္းထြန္းေနရာ၌ အေထြေထြအ တြင္းေရးမႉး ခန႔္အပ္လိုက္ၿပီး ေအာက္တိုဘာလတြင္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားကို ဖဆပလအတြင္းမွ ထုတ္ပယ္လိုက္ပါ သည္။ ဤလုပ္ရပ္ကို ေနာက္လအတြင္း က်င္းပေသာ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ အေထြေထြညီလာခံ၌ အတည္ျပဳလိုက္ပါ သည္။ ထုတ္ပယ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းမ်ားကို ရွင္းျပေသာ မိန႔္ခြန္း၌ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ကြန္ျမဴနစ္တို႔အား တိုင္းျပည္၏ ညီညြတ္မႈပ်က္ျပားေစရန္ ႀကိဳးပမ္းသည္။ မိမိတို႔၏ပါတီေရးကို ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးထက္ အေလး ေပးသည္။ ျမန္မာ့အေျခအေနႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္၊ မသင့္ေလ်ာ္ကို မဆင္ျခင္ဘဲ အိႏၵိယကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ညႊန္ၾကား ခ်က္မ်ားကို မ်က္ေစ့စုံပိတ္၍ လိုက္နာသည္ စသျဖင့္ ရႈတ္ခ်ပါသည္။
အမႈေဆာင္ေကာင္စီမွ ႏႈတ္ထြက္လိုက္ေသာ သခင္သိန္းေဖက ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ သူ၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မ်ားအား ေတာ္လွန္ေရးသမားထက္ ျပဳျပင္ေရးသမားဆန္သည္၊ ၎တို႔သည္ ၿဗိတိသၽွ၏ လွည့္ျဖားမႈကို အညံ့ ခံခဲ့ၿပီး ဘုရင္ခံႏွင့္ ဆက္ဆံရာ၌ ေပ်ာ့လြန္းသည္၊ အေဝဖန္လည္း မခံနိုင္ဟု ေျပာဆိုပါသည္။ ဖဆပလႏွင့္ ကြန္ ျမဴနစ္တို႔ လမ္းခြဲသြားၾကေသာ္လည္း လက္ဝဲညီညြတ္မႈကို အထူးလိုလားေသာ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ မာက္စ္ဆို ရွယ္လစ္ဝါဒႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္အခ်ိဳ႕အေပၚ သံေယာဇဥ္မကုန္ပါ။ အလံနီကြန္ျမဴနစ္မ်ားႏွင့္ အလံျဖဴကြန္ ျမဴနစ္မ်ားအၾကား ေစ့စပ္ျဖန္ေျဖရန္ သူ ႀကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ သိန္း၊ သန္း ကြန္ျမဴနစ္မ်ားကို ဖဆပလအတြင္းမွ ဖယ္ထုတ္ၿပီးေနာက္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္တို႔ကို ေပါင္းစည္းၿပီး မက္စ္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တည္ေထာင္ရန္ ဦး ေအာင္ဆန္း စဥ္းစားခဲ့သည္ဟု အဆိုရွိပါသည္။
အမႈေဆာင္ေကာင္စီအသစ္သည္ သခင္စိုးကြန္ျမဴနစ္မ်ားအေပၚ ခ်မွတ္ထားေသာ ပိတ္ပင္ခ်က္ကို ပယ္ဖ်က္ ေပးလိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အလံနီကြန္ျမဴနစ္မ်ားသည္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလမ္းစဥ္ကို တရားေသ ဆုပ္ကိုင္ထားသျဖင့္ ၁၉၄၇ ခု ဇန္နဝါရီလတြင္ ၎တို႔အား တဖန္ မတရားအသင္းေၾကညာရျပန္သည္။ အျဖဴ၊ အနီမေရြး ကြန္ျမဴနစ္အမ်ားအျပား အထူးသျဖင့္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားသည္ ဦးေအာင္ဆန္းကို ဆက္ လက္၍ ၾကည္ညိဳေလးစားၾကပါသည္။ သူ႔အေနႏွင့္လည္း ကြယ္လြန္သြားသည့္တိုင္ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရး ကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား ပစ္ပယ္ခဲ့ျခင္း ရွိဟန္မတူပါ။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ျမန္မာနိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေရး ထက္ပိုၿပီး မည္သည့္ဝါဒကိုမွ ဦးစားမေပးခဲ့ပါ။
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ဖဆပလသည္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ျမန္မာနိုင္ငံတည္ေထာင္ေရးအတြက္ လိုအပ္ေသာကိစၥမ်ား ေဆြးေႏြးရန္ ၿဗိတိသၽွအစိုးရ၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္ကို လက္ခံလိုက္ပါသည္။ ႏွစ္ဦးပိုင္းတြင္ လန္ဒန္သို႔ ထြက္ခြာသြားေသာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ကို ဦးေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္၍ အဖြဲ႕ထဲတြင္ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီဝင္မ်ား၊ နိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ အရပ္သားအစိုးရဝန္ထမ္းမ်ား ပါရွိပါသည္။
ေဒလီၿမိဳ႕၌ ရပ္နားစဥ္ က်င္းပေသာ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ဦးေအာင္ဆန္းက လုံးဝလြတ္လပ္ေရးကိုသာ လိုလားေၾကာင္း၊ ဒိုမီနီယန္အဆင့္အတန္း လက္ခံေရးကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားမည္ မဟုတ္သျဖင့္ ေမးစရာပင္ မ လိုေၾကာင္းေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ သတင္းစာဆရာတို႔၏ ေမးခြန္းတရပ္ကို ေျဖၾကားရာ၌ ျမန္မာတို႔၏ ေတာင္းဆို ခ်က္မ်ားကို ေက်နပ္ဖြယ္ရာလိုက္ေလ်ာျခင္း မရွိပါက အၾကမ္းဖက္နည္းကိုျဖစ္ေစ၊ အၾကမ္းမဖက္ေသာနည္း ကိုျဖစ္ေစ၊ နည္းႏွစ္မ်ိဳးလုံးကိုျဖစ္ေစ၊ စဥ္းစားရန္ လုံးဝတြန႔္ဆုတ္မည္မဟုတ္ဟု ေျပာခဲ့၏။ နိဂုံးခ်ဳပ္အေနႏွင့္ အ ေကာင္းဆုံးကို ေမၽွာ္လင့္ထားေသာ္လည္း အဆိုးဆုံးအတြက္လည္း အဆင္သင့္ျပင္ထားေၾကာင္း ေျပာသြားပါ သည္။ ဤကား ျမန္မာနိုင္ငံမွ မထြက္ခြာမီ ႏွစ္သစ္ကူးမိန႔္ခြန္းထဲတြင္ အေသးစိတ္ေျပာခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္ တို႔ထက္ ပိုမိုျခင္းမရွိပါ။
ထိုမိန႔္ခြန္းတြင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္မွာ ၿဗိတိသၽွတို႔သည္ ေအးခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းေရးကို လိုလားသည္ ဟု သူ ယုံၾကည္လိုေၾကာင္း၊ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေအးေဆးေသာ နည္းမ်ားကိုသာ ပို၍ႏွစ္သက္ေၾကာင္း၊ သို႔ ေသာ္လည္း လိုအပ္သည့္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား မရပါက လူထုအေနႏွင့္ တရားဥပေဒျပင္ပမွ လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲဝင္ရန္ အဆင္သင့္ျပင္ထားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္မွာ ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖဆ ပလသည္ ၿဗိတိသ်တို႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား မေအာင္ျမင္ပါက ျဖစ္ပ်က္လာမည့္ အေျခအေနအတြက္ ျပင္ဆင္မႈအ ေနႏွင့္ လက္နက္မ်ားစုေဆာင္းၿပီး၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႕မ်ားကို အသင့္အေနအထားတြင္ ရွိေနေစရန္ စီစဥ္ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
“ေအာင္ဆန္း-အတၱလီ သေဘာတူညီခ်က္” ထြက္ေပၚေစခဲ့ေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားအတြင္း ဦးေအာင္ဆန္း၏ က႑ႏွင့္ပတ္သက္၍ ပုဂၢလိကအမႈေဆာင္ဝင္တဦးျဖစ္သူ ဦးတင္ထြဋ္က ေအာက္ပါအတိုင္းေရးသားခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ေရြးေကာ္ပြဲမက်င္းပမီႏွင့္ အေျခခံဥပေဒသစ္ မေရးဆြဲေသးမီ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ အစိုးရတာဝန္ ဝတၱရားတို႔ကို ျမန္မာအစိုးရထံသို႔ လက္ေတြ႕အရလည္းေကာင္း၊ ဥပေဒသေဘာအရလည္းေကာင္း၊ ခ်က္ခ်င္း လႊဲေျပာင္းေပးရန္ကို သူက အားထုတ္ခဲ့ပါသည္။ ဥပေဒသေဘာအရ လႊဲေျပာင္းေပးျခင္းကို သူက မရယူနိုင္ခဲ့ ေသာ္လည္း လက္ေတြ႕အားျဖင့္ လႊဲေျပာင္းေပးျခင္းကိုကား အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီမႈအေပၚ မူတည္၍ ရယူနိုင္ခဲ့ပါသည္။
ဤအေနအထားကို သူ၏ နိုင္ငံေရးအတိုက္အခံတို႔က သူေခါင္းေဆာင္ခဲ့ေသာ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕၏ ရႈံးနိမ့္မႈ ကဲ့သို႔ျဖစ္ေစရန္ ေကာက္ေကြ႕ေပြလီစြာ အဓိပၸာယ္ဖြင့္လိုက ဖြင့္နိုင္ပါသည္။ သူသည္ အနည္းဆုံး လိုအပ္ခ်က္ မ်ား ေတာင္းဆိုရာ၌ ခိုင္မာ၏။ ထိုသို႔ခိုင္မာျခင္းေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ေပၚလာနိုင္သည္ဟု သူသိသျဖင့္ တာဝန္မွာႀကီးေလးလွ၏။ နိုင္ငံေရးပညာရွိတဦးပီသစြာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ား၏ လိုလားခ်က္တို႔ကို အ ႏွစ္သာရအားျဖင့္ ေပးသည္ကို သူလက္ခံခဲ့၏။ လိုလားခ်က္ကား လြတ္လပ္ေရးသို႔ ရွင္းလင္းတိုေတာင္းေသာ လမ္းမွ ခ်ီတက္နိုင္ရန္ႏွင့္ မိမိတို႔တိုင္းျပည္၏ လက္ေတြ႕အစိုးရတာဝန္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္းရရွိရန္တို႔ျဖစ္ပါသည္။
ႏွစ္ဖက္အလိုက် သေဘာတူညီခ်က္ကို လက္ခံၿပီးေနာက္ ဤသေဘာတူညီခ်က္၏ အဓိပၸာယ္သက္မႈကို လူထု အား ရိုးရိုးရွင္းရွင္းတင္ျပ၍ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ေျမာက္ေစရန္ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးခဲ့၏။ သူ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈ ေနာက္မွ လိုက္ပါက တႏွစ္အတြင္း လုံးဝလြတ္လပ္ေရးရေစရမည္ဟု ရဲရင့္စြာ ကတိေပးခဲ့၏။ ဤကား ေပါ့ေပါ့ ဆဆ ကတိမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ သူ၏ နိုင္ငံေရးလုပ္ငန္း၊ သူ၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သူ၏ ဘဝတို႔ကိုရင္း၍ ေပးလိုက္ ေသာ၊ ခံယူခ်က္အေပၚ အေျခခံေသာ ကတိမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႔ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ သူ၏ ေခါင္းေဆာင္ပီသ မႈကို အျပည့္အဝ သက္ေသျပလိုက္ပါသည္။
သေဘာတူညီခ်က္ကို လက္မွတ္ထိုးရန္ ျငင္းဆိုခဲ့ေသာ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ဝင္ႏွစ္ဦးကား ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးေစာႏွင့္ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး ႏွစ္ျခမ္းကြဲၿပီးေနာက္ အနည္းစုသခင္မ်ားကို သခင္ထြန္းအုပ္ႏွင့္အ တူ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့ေသာ သခင္ဗစိန္တို႔ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္ သည္ ေဒါက္တာဘေမာ္ႏွင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ေနာက္တဦးျဖစ္သူ ဆာေပၚထြန္းတို႔ႏွင့္ေပါင္းကာ အမ်ိဳးသား အတိုက္အခံတပ္ဦး တည္ေထာင္၍ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ရာထူးတည္ျမဲေရးအတြက္ နယ္ခ်ဲ႕တို႔ဘက္သို႔ ကူး ေျပာင္းသြားၿပီဟု ေျပာေလသည္။
နိုင္ငံေရးအတိုက္အခံတို႔၏ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဦးေအာင္ဆန္း ထူးထူးျခားျခား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ခဲ့ ပါ။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးေစ့စပ္ေရးကိုသာ ေဇာက္ခ်၍ လုပ္ပါေတာ့သည္။ ဤကိစၥကို ေၿဖ ရွင္းရန္ လန္ဒန္သြားကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္းပင္ ပင္လုံ၌ ညီလာခံေခၚ ေရး စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ညီလာခံ၏ ရလဒ္ျဖစ္ေသာ ပင္လုံစာခ်ဳပ္အရ “ၾကားျဖတ္ျမန္မာအစိုးရႏွင့္ ခ်က္ ခ်င္းပူး ေပါင္းလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္ႏွင့္ ခ်င္းတို႔သည္ လြတ္လပ္ေရးကို ပိုမိုလ်င္ျမန္စြာ ရရွိလိမ့္မည္” ဟူ၍ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ပါသည္။၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဆာေမာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္မႉးေအာင္၊ ၿမိဳ႕မ-ဦးသန္းႂကြယ္၊ အျခားတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အတူ ပင္လုံညီလာခံတြင္ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး၊ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးေဖာ္ေဆာင္သည့္ စာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္
ပင္လုံညီလာခံကား စစ္အတြင္းက တိုင္းရင္းသားမ်ားအၾကား သင့္ျမတ္ၾကည္ျဖဴေရးအတြက္ သခင္မ်ားႀကိဳး ပမ္းခ်က္မ်ားႏွင့္ အစပ်ိဳးခဲ့ေသာ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ျမန္မာနိုင္ငံအတြင္းရွိ လူမ်ိဳးစုေပါင္းစုံ စည္းလုံးညီညြတ္ေရး ဦးတည္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္၏ အထြတ္အထိပ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ တဖန္ ဦးတင္ထြဋ္၏ စကားအရေျပာရလၽွင္ ေဆြး ေႏြးေစ့စပ္ေရးနယ္ပယ္တြင္ သူ(ဦးေအာင္ဆန္း) ေအာင္ျမင္မႈမ်ား ရရွိခဲ့ျခင္းမွာ သူ၏ မသြယ္မဝိုက္ပြင့္လင္းမႈ ႏွင့္ ပုဂၢလိကအရည္အေသြးတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုနယ္ပယ္တြင္ သူ၏ အႀကီးမားဆုံးေဆာင္ရြက္ခ်က္ကား ေတာင္တန္းေဒသ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အျခားလူငယ္စုမ်ား၏ လုံးဝဥႆုံ စိတ္ခ်ယုံၾကည္မႈကို ရယူနိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ပင္လုံညီလာခံ ၿပီးလၽွင္ၿပီးခ်င္း ဧၿပီလတြင္ က်င္းပမည္ျဖစ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ ဖဆပလကိုယ္စား ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ နိုင္ငံအႏွံ့ စည္း႐ုံးေရးခရီးထြက္ခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာနိုင္ငံ ျပည္သူလူထုႏွင့္ (၃၂) ႏွစ္ မၽွသာရွိေသးေသာ သူတို႔၏ ႏုပ်ိဳရြယ္ေခါင္းေဆာင္အၾကား မႀကံစဖူး ထူးျခားေသာ ဆက္ဆံေရးအေနအထားမ်ိဳး ေပၚေပါက္ခဲ့ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္းသြားေလရာ လူအုပ္ႀကီးမ်ားသည္ ‘ငါတို႔ဗိုလ္ ခ်ဳပ္’ ကို ျမင္လိုေဇာ၊ နားေထာင္လိုေဇာ၊ ေသြးစည္းခိုင္မာမႈကို ျပသလိုေဇာတို႔ႏွင့္ ဖုံကိုမမႈ၊ ေနပူကိုမရြံ့၊ လာ ေရာက္အားေပးၾကပါသည္။ ‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္’ ဟူေသာ ေဝါဟာရမွာ မူလတြင္ သူ၏ တပ္မေတာ္ရာထူးကို ရည္ညႊန္း ျခင္းအမႈသာျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာင္တြင္ သူ႔အေပၚထားရွိေသာ ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈကို ေရာင္ျပန္ဟပ္လာေသာ ေဝါဟာရျဖစ္လာ၏။
ဦးေအာင္ဆန္းကား နားေထာင္ေကာင္းေအာင္ အေျပာအေဟာေျပျပစ္သူတဦး မဟုတ္ပါ။ သူ၏ မိန႔္ခြန္းမ်ား သည္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ အတတ္ပညာေရးရာကိစၥမ်ားႏွင့္ လႊမ္းမိုးေနသည္လည္း ျဖစ္နိုင္၏။ ဟိုအေၾကာင္းေရာက္ ဒီ အေၾကာင္းေရာက္ႏွင့္ လိုက္ရခက္သည္လည္း ျဖစ္နိုင္၏။ လြန္စြာရွည္လ်ားသည္လည္း ျဖစ္နိုင္၏။ သို႔ေသာ္ လည္း လူထုသည္ ၿငိမ္သက္ေအးေဆးစြာ နားေထာင္ၿပီး သူ႔စိတ္သႏၲာန္ကိုလိုက္ကာ သူ၏ တုံးတိတိနိုင္ေသာ ဆုံးမသတိေပးခ်က္တို႔ကို သေဘာက်ႏွစ္သက္သကဲ့သို႔ ၾကားရခက္လွေသာ သူ၏ ရယ္ရႊင္ဖြယ္စကားေလး မ်ားကိုလည္း သေဘာက်ႏွစ္သက္ၾကပါသည္။
ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးနိုင္မည့္ အ ေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို အစဥ္တစိုက္ရွာေဖြေနသူျဖစ္၏။ ဤလုပ္ငန္းတြင္ လူထုကို သူႏွင့္အတူ ပါဝင္ရန္ေခၚေဆာင္နိုင္ခဲ့သည္။ ကာလေဒသအေျခအေနမ်ားအရ လိုအပ္ပါကစိတ္ေျပာင္းလဲရန္ သူမေၾကာက္ ရြံ့ပါ။ သူ၏ ယူဆခ်က္မ်ားႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို လူထုအား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွင္းျပၿပီး ၎တို႔၏ ေထာက္ခံ မႈကို ေတာင္းဆိုပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လြယ္လင့္တကူ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေလာက မ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္လာမည္ဟူ၍ လက္လြတ္စပယ္ ကတိျပဳခ်က္မ်ား မေပးေခ်။ သူ႔တိုင္းျပည္အေပၚ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္စြာ ျပဳက်င့္သြားမည္၊ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္သြားမည္၊ လူထု၏ ညီညြတ္မႈအင္အားသာ သူႏွင့္ ဖဆပလေနာက္၌ တည္ရွိေနမည္ဆိုပါက လြတ္ လပ္ေရးႏွင့္ စည္းလုံးညီညြတ္ေရးဟူေသာ ႏွစ္ပြင့္ဆိုင္ပန္းတိုင္သို႔ ဦးေဆာင္ေခၚသြားနိုင္မည္ဟူ၍သာ ကတိျပဳ ခဲ့၏။
ျမန္မာနိုင္ငံ ျပည္သူလူထုလည္း ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဖဆပလကိုယ္စားလွယ္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာကို ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ႏွိုးေဆာ္ခ်က္တို႔ကို တုံ႔ျပန္လိုက္၏။ ပုဂၢလိကကိုယ္စားလွယ္မ်ား ႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား လက္တဆုပ္စာေလာက္သာ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံခဲ့ရပါသည္။ ‘ေစာ၊ စိန္၊ ေမာ္’ အုပ္စုကား မိမိတို႔ေသခ်ာေပါက္ရႈံးမည္ကို သိထားၾကသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့၏။ ဖဆပ လသည္ မသင့္ေတာ္ေသာ ဖိအားေပးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟု စြပ္စြဲခ်က္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရ၏။ သို႔ေသာ္ ေရြး ေကာက္ပြဲဆိုင္ရာ ခုံ႐ုံးမ်ား၏ ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားအရ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္မ်ားသည္ လူထု၏ဆႏၵကို အမွန္အတိုင္း ေရာင္ျပန္ဟပ္ခဲ့ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ဘဝေနာက္ဆုံးအပိုင္းတြင္ သူသည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမၽွ နိုင္ငံေရးရင့္ က်က္မႈႏွင့္ နိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရး က်င္လည္မႈတို႔တြင္ တိုးတက္လာသည္ကို ျမင္နိုင္ပါသည္။ နိုင္ငံေတာ္တည္ ေဆာက္ေရး ကိစၥရပ္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ရာ၌ သူ၏ ပင္ကိုယ္အရည္အေသြးမ်ားႏွင့္ တာဝန္သိစိတ္ဓာတ္တို႔ ကြန႔္ ျမဴးလာ၏။ ဤကာလအတြင္း၌ တခ်ိန္ကဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ၿဗိတိသၽွမ်ားစြာတို႔၏ ေလးစားမႈကို ရယူနိုင္ ခဲ့သည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားအနက္ တဦးက ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးသားခဲ့ပါသည္။
ေအာင္ဆန္း၏ နိုင္ငံေရးပညာရွင္အရည္အခ်င္းမ်ား တိုးတက္ႂကြယ္ဝလာျခင္းသည္ သူ၏ ပင္ကိုယ္စရိုက္ကား ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေျခအေနမ်ားအရ ႀကီးထြားလာနိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္းကို ျပသပါသည္။ သူ႔ဘဝ၏ ေနာက္ဆုံး (၁၀) လတြင္ သူသည္ လက္ေတြ႕အားျဖင့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အေနအထား၌ ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုကာလအတြင္း၌ သူသည္ သူ႔နိုင္ငံ မည္မ်က်ယ္ဝန္း၍ လူမ်ိဳးေပါင္း မည္မၽွစုံၿပီး ျပႆနာမ်ား မည္မၽွရႈပ္ေထြးေပြလီလွသည္တို႔ကို စ၍ ဂဃ နဏ သေဘာေပါက္ခဲ့ပါသည္။ အလုပ္မ်ားလြန္းလွသျဖင့္ သူ၏ က်န္းမာေရးထိခိုက္လာသည့္အျပင္ ရံဖန္ရံခါ အလုပ္မနိုင္မနင္း ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူကား ေယာကၤ်ားေကာင္းပီသစြာ ဤျဖစ္ရပ္ကို ဝန္ခံသျဖင့္ သူႏွင့္ ေန႔စဥ္ ထိေတြ႕ေနေသာ ၿဗိတိသၽွအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိမ်ား၏ ေလးစားမႈကို ရရွိခဲ့ပါသည္။ သူ႔အား လုပ္ႀကံသတ္ ျဖတ္ျခင္းသည္ ေနာင္ျဖစ္ထြန္းလာမည့္ ဥပေဒမဲ့ကာလမ်ားတြင္ သူ႔ေနာက္လိုက္မ်ားကို စည္းကမ္းထိန္းသိမ္း ရန္ စြမ္းေဆာင္နိုင္သည့္ တဦးတည္းေသာပုဂၢိဳလ္ကို သူ႔တိုင္းျပည္ ဆုံးရႈံးရျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဇြန္လအေစာပိုင္းတြင္ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းျပည္အတြက္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား စီစဥ္ရန္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျပည္လမ္းရွိ ‘ဆိုရန္တိုဗီလာ’ အေဆာက္အဦးတြင္ စည္းေဝးပြဲမ်ား ဆက္တိုက္က်င္းပပါသည္။ ညီ လာခံအဖြင့္မိန႔္ခြန္းတြင္ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ အေစာတလ်င္ လိုအပ္ေနေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကို မီးေမာင္းထိုးၿပ ၿပီး လက္ေတြ႕က်၍ ေလွနံဓားထစ္မဟုတ္ေသာ အစီအစဥ္မ်ားလိုအပ္ေၾကာင္းကို အေလးေပးေျပာသြားပါသည္။ ေလာဘႀကီးလြန္းေသာ စီမံကိန္းမ်ား မျပဳလုပ္မိရန္ႏွင့္ မည္သည့္ကိစၥမ်ား ပထမဦးဆုံး ေဆာင္ရြက္ရန္လိုသည္ ကို ဆုံးျဖတ္ရန္ အေရးႀကီးေၾကာင္းကိုလည္းေျပာသြားပါသည္။ ထို႔အျပင္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ လက္အတြင္း သို႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ျပန္၍ေရာက္ေနရကား တိုင္းျပည္တြင္ျဖစ္ေပၚသမၽွ အနိဌာ႐ုံမ်ားအတြက္ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ ကို အျပစ္တင္တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ႏွင့္အင္အားတို႔ကို အလဟႆမျဖဳန္းၾကရန္ သတိေပးသြားပါသည္။
နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ကို တိုက္ဖ်က္ရန္သုံးခဲ့ေသာ လက္နက္မ်ားသည္ လြတ္လပ္ေသာ နိုင္ငံတခုကို တည္တံ့ခိုင္ျမဲ၍ တိုးတက္ေစရန္အတြက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ကိရိယာမ်ားျဖစ္သည္ဟု အစဥ္အျမဲ မတြက္ဆနိုင္ေၾကာင္း သူ ျပည့္ ျပည့္ဝ၀ နားလည္ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာနိုင္ငံအေနႏွင့္ နိုင္ငံတကာမိသားစု အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ မွန္ကန္ေသာေနရာမွ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္နိုင္မည့္ အနာဂတ္ကာလကိုေမၽွာ္မွန္းကာ စစ္မွန္ေသာ အမ်ိဳးသားေရး သည္ နိုင္ငံတကာအေရးကို အေထာက္အကူျပဳရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သူ ျမင္ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္း၏အျမင္ သည္ ေသြးထြက္ေအာင္မွန္သျဖင့္ အခ်ိဳ႕လူမ်ား မခံသာေသာ စကားမ်ိဳးကိုေျပာရန္မတြန႔္ဆုတ္ပါ။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ သူ၏ ေနာက္ဆုံးမိန႔္ခြန္းတြင္ ျပည္သူတို႔အား မိမိတို႔၏ ခ်ိဳ႕ယြင္း ခ်က္မ်ားကို ျပဳျပင္ရန္၊ စည္းကမ္းရွိရန္၊ ဇြဲဝိရိယႀကီးရန္ႏွင့္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန႔္ရန္ စသျဖင့္ ေဆာ္ဩခဲ့ၿပီး လြတ္လပ္ေရး၏ အက်ိဳးအရသာမ်ား ျပည့္ဝစြာ မခံစားနိုင္မီ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႐ုန္းကန္ႀကိဳးစားရ ဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း သတိေပးခဲ့၏။
ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို ဆန္းစစ္နိုင္စြမ္းရွိသူပီပီ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ သူ၏ အားနည္းခ်က္မ်ား ကို ျပဳျပင္ရန္လိုေၾကာင္းကိုလည္း မိတ္ေဆြမ်ားအား ဝန္ခံခဲ့ပါသည္။ ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္ေရးသမား လူငယ္ တေယာက္တြင္ သည္းခံခြင့္လႊတ္နိုင္ေသာ အျပစ္အနာမ်ားသည္ နိုင္ငံ၏အထင္ကရ ေခါင္းေဆာင္တြင္မူကား လက္ခံခြင့္လႊတ္ဖြယ္ မဟုတ္ေပ။ အေခ်ာကိုင္ရန္လိုေနေသာ အမူအက်င့္မ်ား ရွိေနေသး၏။ အဆင္မေျပလွ ေသာ ေဒါသႀကီးတတ္ျခင္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ရေပဦးမည္။ လူမႈဆက္ဆံေရးတြင္လည္း မည္မၽွပင္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ျဖစ္ေစ ေလာကဝတ္ပ်ဴငွာေစရန္ ေလ့က်င့္ရေပဦးမည္။
အာဏာလႊဲေျပာင္းေရး အစီအစဥ္မ်ားကို လ်င္ျမန္စြာ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ တိုးတက္၍ အေကာင္အထည္ေဖာ္နိုင္ ခဲ့ပါသည္။ ေမလတြင္ က်င္းပေသာ ညီလာခံ၌ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ မိမိတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္ ေသာ မူဝါဒကို ခ်မွတ္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံဟူ၍ ေခၚတြင္မည့္ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ သမၼတနိုင္ငံ၏ အေျခခံဖြဲ႕စည္းပုံ ဥပေဒမူၾကမ္းကို ေရးဆြဲရန္ ေကာ္မတီကိုလည္း ဖြဲ႕စည္းလိုက္ပါသည္။ ခက္ခဲ ဆင္းရဲစြာ လုံးပမ္းခဲ့ရေသာ ပန္းတိုင္ လက္တကမ္းမၽွသာ ရွိေတာ့သည္ျဖစ္၍ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ တင္းမာမႈ မ်ားေလ်ာ့ကာ ပိုမို၍ ေပ်ာ့ေျပာင္းခ်ိဳသာလာ၏။ သူ၏ တပ္မ်ားကို ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ဦးေဆာင္ခဲ့စဥ္က အံႀကီးတခဲခဲႏွင့္ ေတြ႕ျမင္ရေသာ လူငယ္စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္၏ ပုံပန္းသ႑ာန္ႏွင့္ကား သိသိသာသာ ျခားနား လာပါသည္။ သူ၏ အတြင္းအျပင္သည္ ၾကည္လင္တည္ၿငိမ္၍ ေသာကကင္းစင္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနပါသည္။ သို႔ ေသာ္လည္း ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ျခင္းသည္လည္း နက္ရွိုင္းလွပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ နိုင္ငံေရးမွ အနား ယူကာ မိသားစုကိစၥမ်ား၊ စာေပေရးသားျခင္းကိစၥမ်ားကိုသာ အခ်ိန္ျပည့္ေပး၍ လုပ္ေဆာင္လိုလားေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာခဲ့ပါသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ဤဆႏၵကား မျပည့္ဝခဲ့ပါ။ ဇူလိုင္လ (၁၉) ရက္ေန႔ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ အစည္းအေဝးထိုင္ေန စဥ္ အေစာင့္အၾကပ္မ်ားမရွိေသာ စည္းေဝးခန္းထဲသို႔ ယူနီေဖာင္းဝတ္လူတစု တြန္းဝင္လာ၍ စက္ေသနတ္ မ်ားႏွင့္ပစ္ခတ္ရာ ဦးေအာင္ဆန္း၊ သူ၏အကိုႀကီး ဦးဘဝင္း အပါအဝင္ ေကာင္စီဝင္ (၆) ဦး၊ အထက္တန္းအုပ္ ခ်ဳပ္ေရးအရာရွိတဦးႏွင့္ ကိုယ္ရံေတာ္ေလးတဦးက်ဆုံးခဲ့ရပါသည္။ လူသတ္သမားမ်ား ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ သြားခဲ့ေသာ္လည္း၊ ၎တို႔အား ဦးေစာေနအိမ္သို႔ ေျခရာခံလိုက္နိုင္ခဲ့ပါသည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းသည္ အႀကံ ႀကီးသူတေယာက္ျဖစ္ၿပီး ‘ေကာင္ေလးတေယာက္ပါပဲ’ ဟူ၍ သူ သတ္မွတ္ေလ့ရွိေသာ ဦးေအာင္ဆန္း နိုင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္အဆင့္သို႔ တရွိန္ထိုးတက္သြားသည္ကို လက္မခံနိုင္ခဲ့ေပ။
ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ႏွင့္ လန္ဒန္သို႔ ထြက္ခြာမသြားမီ လအနည္းငယ္အလိုေလာက္တြင္ ကာကီဝတ္စုံ ဝတ္ဆင္ထားသူမ်ားက ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္သျဖင့္ ဦးေစာမ်က္ေစ့တြင္ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါသည္။ ဦးေစာသည္ ဤ ကိစၥတြင္ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား၌ တာဝန္ရွိသည္ဟု ယူဆကာ ကလဲ့စားေခ်ျခင္းျဖစ္ သည္ဟု အခ်ိဳ႕ကခန႔္မွန္းၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္နိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ စစ္ေဆးေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားအရ အလုပ္အမႈေဆာင္ေကာင္စီတခုလုံးအား သုတ္သင္ေခ်မႈန္းရန္ ညႊန္ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားကို ရွင္းလင္းသုတ္သင္လိုက္ျခင္းျဖင့္ သူသာ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာ မည္ဟူေသာ ထူးဆန္းသည့္ ယုံၾကည္ခ်က္ျဖင့္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးကို ဦးေစာ စီစဥ္ခဲ့ဟန္တူပါသည္။ ဦးေစာအေပၚ ရာဇဝတ္ျပစ္မႈမ်ား က်ဴးလြန္ရန္ အားေပးကူညီမႈအတြက္ အျပစ္ရွိေၾကာင္း စီရင္ဆုံးျဖတ္ၿပီး ေသဒဏ္ခ်မွတ္ လိုက္ပါသည္။
ဦးေအာင္ဆန္း ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္သြားေသာ္လည္း သူ၏ ဘဝကိုေပး၍ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရေသာ လြတ္လပ္ေရး ကိုသာ ျမန္မာနိုင္ငံ ရရွိခဲ့ပါသည္။ အသက္ရွင္က်န္ခဲ့ေသာ ဖဆပလဝင္မ်ားအနက္ အဆင့္ျမင့္ဆုံးျဖစ္ေသာ ဦးႏုသည္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးမ်ားကို ဆုံးခန္းတိုင္ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္သြားၿပီး ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၄) ရက္ေန႔တြင္ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ကို ေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။
နိဂုံးေခတ္သစ္ ျမန္မာနိုင္ငံသမိုင္း သုေတသီတဦးျဖစ္သူ အေမရိကန္ပညာရွင္ ဖရင့္၊အင္၊ထေရဂါ ေရးသားခဲ့ ေသာ ေအာက္ပါ စကားေကာက္ႏုတ္ခ်က္ကို ဤေနရာ၌ ေဖာ္ျပက သင့္ေတာ္မည္ထင္ပါသည္။ မဟာလူသား တဦး၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအေနျဖင့္သာ ျဖစ္ရပ္စဥ္ကို တင္ျပျခင္းသည္ သမိုင္းကို လြဲမွားစြာ ျမင္ျခင္းျဖစ္ပါ သည္။ ဤစာအုပ္တြင္လည္း ထိုကဲ့သို႔ တင္ျပျခင္းမ်ိဳး အတိုင္းအတာတခုအထိ ပါဝင္ခဲ့ပါလၽွင္ ထိုအတိုင္းအ တာအထိ လြဲမွားေသာအျမင္ရွိခဲ့သည္ဟု ဆိုနိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုစဥ္က ျမန္မာျပည္အေျခအေနအရ သခင္မ်ား နိုင္ငံေရးရာထူးေနရာ ရရွိခဲ့ခ်ိန္မွစ၍ လြတ္လပ္ေရးအ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ျဖစ္ေသာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါ ရီလတိုင္ (၁၂) ႏွစ္ကာလအတြင္း စြမ္းေဆာင္နိုင္မႈမ်ားကို ျဖစ္ရပ္စဥ္အလုံးစုံအေပၚ လႊမ္းျခဳံခဲ့ေသာ ေအာင္ ဆန္း၏ ေခါင္းေဆာင္မႈရႈေထာင့္မွ စိစစ္ျခင္းကား မွန္ကန္သင့္ေလ်ာ္သည္ဟု ထင္မိပါသည္။
အျခားတဖက္မွၾကည့္လၽွင္လည္း အထက္ေဖာ္ျပပါ သေဘာတရားကား မွန္ကန္ပါသည္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈ ေနာက္ခံကားကို အေျချပဳ၍သာ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ဘဝကို ေလ့လာနိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ခ်ဥ္းကပ္နည္းသည္ သူ၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအပိုင္းကို လ်စ္လ်ဴရႈရာေရာက္နိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အသက္ (၂၀) ေက်ာ္ေက်ာ္ ေက်ာင္းသားနိုင္ငံေရးေလာကထဲ ဝင္ခဲ့စဥ္ကစ၍ သူ၏ ဘဝႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ သည္ ခြဲျခား၍မရေလာက္ေအာင္ ေရာေထြးဆက္ႏြယ္ေနသည့္အျပင္ ဦးေအာင္ဆန္းကား သူ၏ အဇၩတၱသႏၲန္ ႏွင့္ ကြာျခားေသာ ဗဟိဒၶအသြင္ကို လူထုေရွ႕ေမွာက္ ဘန္းျပသူမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့ပါ။ သူ၏ ႐ုပ္ပုံလႊာတခုလုံးကို ျခဳံ၍ ၾကည့္ပါက ျမင့္မားေသာရည္မွန္းခ်က္၊ ခိုင္မာျပတ္သားေသာ စိတ္ဓာတ္တို႔ျဖင့္ သူ၏နိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရေစ ရန္ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးခဲ့ေသာ သိကၡာသမာဓိ ႀကီးမားသည့္ လူငယ္တဦးကို ျမင္ရေပမည္။
သူ၏ နိုင္ငံေရးအတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ သူ၏ နိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ နိုင္ငံျခားသားမ်ားကို တိုက္ခိုက္ခဲ့သျဖင့္ သူ႔အား သစၥာေဖာက္ဟု ျမင္ခဲ့သူတို႔က ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈလိုလားသျဖင့္ အၾကင္နာ ကင္းသည္၊ ဆင္ျခင္တုံတရား ေခါင္းပါးသည္၊ ႏွစ္ဖက္ခၽြန္လုပ္တတ္သည္ဟု စြပ္စြဲခဲ့ၾက၏။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ စြပ္စြဲ ခ်က္မ်ားကို သူ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွတ္တမ္းအေပၚ အေျချပဳ၍ အကဲျဖတ္နိုင္ပါသည္။ အျခားသူမ်ား ပိုမို၍ ေကာင္းမြန္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးနိုင္သည္ဟု သူ ယုံၾကည္သ၍ ေနာက္လိုက္ေနရာမွ တာဝန္ကို ေစတနာ ျပည့္ဝစြာထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ သူတဦးတည္းသာ တိုင္းျပည္ကို ညီညြတ္မႈေပးကာ လြတ္လပ္ေရးပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရန္ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးနိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလာေသာအခါမွ သူသည္ ဗဟိုမ႑ိဳင္ေနရာကို ယူ ခဲ့ပါသည္။
ေက်ာင္းသားဘဝကပင္ သူ၏ ရင္းႏွီးေသာ နိုင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ျဖစ္ခဲ့သူ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက မည္သူကမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ေပးခဲ့သည္မဟုတ္ဘဲ သူ၏ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ ႂကြယ္ဝမႈ ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ေနရာကို ရရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ သုန္မႈန္ျခင္းႏွင့္ စိတ္လႈပ္ရွားသျဖင့္ ေပါက္ကြဲျခင္းမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈအက်ိဳးငွာ စုေပါင္းဆုံးျဖတ္ခ်က္ မ်ား ခ်ရာတြင္ သူ၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးရာခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ အလိုဆႏၵတို႔ကို မည္ေသာအခါမၽွ အသားမေပးခဲ့ေခ်။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲအဆင့္ဆင့္၌ သူသည္ ရင္းႏွီးေသာ နိုင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ေဆာင္ ရြက္၍ တရားမွန္ေဝဖန္ခ်က္မ်ားကို လက္ခံကာ အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္မည္ထင္ပါက တာဝန္မ်ားကို လႊဲေျပာင္းခြဲ ေဝေပးပါသည္။
သို႔ေသာ္ ကိုယ္က်ိဳးရွာသမားမ်ား၊ တာဝန္မဲ့လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈကို ထိပါးနိုင္မည့္ အလုပ္ ပ်က္ကြက္မႈမ်ားကို သည္းမခံပါ။ သူသည္ တရားမၽွတမႈႏွင့္ ဒီမိုကေရစီဝါဒတို႔ကို ယုံၾကည္လက္ခံကာ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္အရလုပ္ပါက ပိုမို၍ေကာင္းမြန္မည္ျဖစ္ေသာအခ်ိန္အခါမ်ား၌ပင္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား ၏ အလိုက် ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္လည္းရွိခဲ့၏။ အမႈေဆာင္ေကာင္စီေခါင္းေဆာင္အေနႏွင့္ သူ၏အျမင္ကို အျခား သူမ်ားလက္ခံေစရန္ အေပၚစီးႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ အားလုံးက လြတ္လပ္၊ ပြင့္လင္း၊ ျပည့္စုံစြာ ေဆြး ေႏြးၿပီးမွ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၾကပါသည္။
သူကိုယ္တိုင္ ပြင့္လင္းစြာ ဝန္ခံခဲ့သည့္အတိုင္း သူသည္ အမွားအယြင္း ကင္းသူမဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ သူ၏ စိတ္ ရည္ဉာဏ္ရည္ကား အစဥ္သျဖင့္ ႀကီးထြားတိုးတက္နိုင္စြမ္းရွိခဲ့ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ အစြန္းေရာက္ တယူသန္သမားမ်ားကို စြဲေဆာင္နိုင္စြမ္းထက္ မိမိတို႔ ယုံၾကည္ေလးစားေသာ ေခါင္းေဆာင္ေအာက္တြင္ စိတ္ ၿငိမ္းေအး ကိုယ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ မိမိတို႔ဘဝကို ႏွင္လိုေသာ သာမန္ျပည္သူတို႔ကို စြဲေဆာင္နိုင္စြမ္းရွိခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူတို႔သည္ ၎တို႔ေမၽွာ္မွန္းထားေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း အရည္အေသြးမ်ား ဦးေအာင္ဆန္း၌ ရွိသည္ ဟု ျမင္ခဲ့၏။ သူကား ကိုယ္က်ိဳးထက္ နိုင္ငံ့အက်ိဳးကို ဦးစားေပးခဲ့သည္။ သူ၏အာဏာ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ပင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ဟန္ပန္မရွိ ေနထိုင္ခဲ့သည္။
ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ အထူးအခြင့္အေရးမ်ားကို မမက္ေမာဘဲ ေခါင္းေဆာင္မႈတာဝန္မ်ားကို လက္ခံခဲ့သည္။ ထို႔ အျပင္ သူသည္ နိုင္ငံေရးပါးနပ္လိမၼာမႈႏွင့္ နိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကၽြမ္းက်င္မႈစြမ္းအားႀကီးေသာ္လည္း သူ၏အတြင္း သေဘာထား၏ နက္ရွိုင္းလွေသာ ရိုးသားမႈကား မည္ေသာအခါမၽွ တိမ္ေကာသြားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ျမန္မာနိုင္ငံ ျပည္သူလူထုအတြက္ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ မိမိတို႔ လိုလားေတာင့္တေနခ်ိန္တြင္ နိုင္ငံ၏ ဂုဏ္သိကၡာကိုဆည္ ရန္ ေပၚေပါက္လာခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။ သူ၏ ဘဝသည္ ျပည္သူတို႔ စိတ္အားတက္ႂကြ အတုယူဖြယ္ရာျဖစ္သကဲ့သို႔ သူ႔အား သတိရလြမ္းဆြတ္ျခင္းသည္ ျပည္သူတို႔၏ နိုင္ငံေရးအသိစိတ္ကို လမ္းမလြဲေစရန္ ထိန္းကြပ္မႈအျဖစ္ တည္ရွိလ်က္ ေနပါသည္။
wikipedia
No comments:
Post a Comment