ဦးေအာင္ဆန္း
အပိုင္း(၃)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ခပ္ျပတ္ျပတ္စကားအသုံးအႏႈန္းအရ စာတမ္းပါအေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ “ျမန္မာနိုင္ငံ သည္ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လ (၁) ရက္ေန႔တြင္ လြတ္လပ္ေရးရမည္ျဖစ္ၿပီး ကၽြႏု္ပ္တို႔ေတြ စာခ်ဳပ္အခ်ိဳ႕ကို ခ်ဳပ္ ဆိုရန္ စသျဖင့္” ျဖစ္ပါသည္။ စာတမ္းကို အလြန္အမင္း အေရးထားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ အစီအစဥ္အတိုင္း ဩဂုတ္လ (၁) ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္ကို လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္နိုင္ငံအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ “မဟာ အေရွ႕အာရွသာတူညီမၽွ ႀကီးပြားေရးနယ္ေျမ”၏ တန္းတူညီတူအဖြဲ႕ဝင္နိုင္ငံအျဖစ္လည္းေကာင္း ေၾကညာလိုက္ ပါသည္။
ေဒါက္တာဘေမာ္အား အဓိပတိဟူေသာဘြဲ႕ႏွင့္ နိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္ ခန႔္အပ္လိုက္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းကား စစ္ဝန္ႀကီးျဖစ္လာပါသည္။ ျမန္မာ့အမ်ိဳးသားတပ္မေတာ္ဟု အမည္သစ္ေျပာင္းထားေသာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ ထိေရာက္မႈမရွိေစရန္ ဂ်ပန္တို႔ နည္းပရိယာယ္မ်ိဳးစုံ သုံးစြဲပါေတာ့သည္။ ပထမတြင္ တပ္မ်ား ကို နိုင္ငံအဝွမ္းျဖန႔္ၾကဲထားသည္။ ထို႔ေနာက္ ေနရာအခ်ိဳ႕တြင္ စုျပဳံထားျပန္သည္။ စစ္ဝန္ႀကီးဌာနႏွင့္ တပ္မ်ား အၾကား ဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကား မတုန္မလႈပ္။ ဂ်ပန္ေတြအႀကံေပးသမၽွကို သေဘာတူလိုက္ကာ သူ႔ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား ကို လူသိမေပးဘဲ သူ႔အစီအစဥ္ႏွင့္သူ ဆက္လုပ္သြားပါသည္။ တိုက်ိဳမွ ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္ေလာက္တြင္ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗိုလ္လကၤ်ာ၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ ဗိုလ္ေနဝင္းႏွင့္ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာတို႔အပါအဝင္ သူ၏ အရာရွိအ ခ်ိဳ႕ကိုေခၚ၍ ေတာ္လွန္ေရးစတင္ရန္အခ်ိန္ကို တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးပါသည္။ အရာရွိမ်ားက အေျခအေန ပိုမိုစိတ္ ခ်ရသည္အထိ ေစာင့္ဆိုင္းရန္ အႀကံေပးပါသည္။ တဖန္ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္တိုင္ပင္ရာ ၎ကလည္း ေတာ္ လွန္ေရးစရန္ အခ်ိန္မတန္ေသးဟုတင္ျပသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လည္း စိတ္ပါလက္ပါမရွိလွေသာ္လည္း ေစာင့္ဆိုင္း ရန္ သေဘာတူလိုက္ပါသည္။
အျခားကြန္ျမဴနစ္မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ သခင္စိုးႏွင့္ သခင္သိန္းေဖတို႔သည္ ၿဗိတိသၽွတို႔ ဆုတ္ခြာသြားသျဖင့္ သူတို႔ ေထာင္မွလြတ္သည့္ အခ်ိန္မတိုင္ခင္ကပင္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတရားေဟာခဲ့၏။ ဂ်ပန္တပ္မ်ား ခ်ီတက္လာ သည္ႏွင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ေတာခိုသြားပါသည္။ သခင္သိန္းေဖသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔ကို ေရႊဘို၌ ခဏေတြ႕ၿပီး ၿဗိတိသၽွတပ္မ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရေရး ႀကိဳးပမ္းရန္ အိႏၵိယသို႔ ထြက္ခြာသြားပါသည္။
၁၉၄၃ ခုႏွစ္ နိုဝင္ဘာလေရာက္ခ်ိန္တြင္ ေတာ္လွန္ေရးအစီအစဥ္မ်ား အေတာ္ပင္ခရီးေရာက္ေနၿပီျဖစ္ရကား ျမန္မာနိုင္ငံေတာေတာင္မ်ားထဲတြင္ ေျပာက္က်ားတပ္မ်ားဖြဲ႕စည္းရန္ ႀကိဳးစားေနေသာ ဗိုလ္မႉးစီဂရင္း ေခၚ ၿဗိ တိသၽွတပ္မေတာ္အရာရွိသည္ ‘ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္မွ ေအာင္ဆန္းဆိုသူသည္ အခါအခြင့္ၾကဳံလာ လၽွင္ သူ၏တပ္မ်ားႏွင့္ ဂ်ပန္ကို ျပန္တိုက္ရန္စီစဥ္ေနသည္’ ဟု အိႏၵိယသို႔ သတင္းပို႔ခဲ့ပါသည္။ ေလာေလာ ဆယ္ တြင္မူ ေတာ္လွန္ေရးအစီအစဥ္မ်ား ၿပီးစီးသည္အထိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္တို႔၏ သံသယစိတ္ မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစရန္ အားထုတ္ရပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူသည္ လက္ရွိလြတ္လပ္ေရးသည္ အတု အေယာင္မၽွသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ စစ္မွန္ေသာလြတ္လပ္ေရးရရွိရန္ ႐ုန္းကန္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သူ၏မိန႔္ခြန္းမ်ား တြင္ ျပည္သူတို႔အား အသိေပးခဲ့၏။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ ကရင္မ်ားႏွင့္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္အတြင္းမွ တာဝန္မဲ့သူတို႔အၾကား ေပၚ ေပါက္ခဲ့ေသာ ပဋိပကၡတို႔မွစ၍ ေသြးထြက္သံယိုမႈႏွင့္ လူမ်ိဳးေရးအဓိက႐ုဏ္းမ်ား ျဖစ္ပြားလာသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ ျမန္မာနိုင္ငံရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ားအၾကား ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္မႈကို အထူးအေလးေပးခဲ့ ၏။ ထိုကဲ့သို႔ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမွသာလၽွင္ နိုင္ငံစည္းလုံးညီညြတ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သူ ေကာင္းစြာသေဘာ ေပါက္ခဲ့၏။ စူဇူကီးအတြက္ သခင္ေအာင္ဆန္းေရးဆြဲခဲ့ေသာ ‘ျမန္မာနိုင္ငံ စီမံကိန္း’တြင္ ‘ယခုအခါ၌ ၿဗိတိသၽွ ပေယာဂေၾကာင့္ လူမ်ားစုျဖစ္ေသာ ဗမာတို႔ႏွင့္ ရခိုင္၊ ရွမ္း စေသာ ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားမ်ားအၾကားတြင္ တည္ရွိေနေသာ ကြာဟခ်က္မ်ား က်ဥ္းေျမာင္းသြားေစၿပီး အားလုံးတန္းတူညီမၽွရွိေသာ နိုင္ငံထူေထာင္ရန္’ လို အပ္ေၾကာင္းကို အေလးအနက္ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။
ကရင္-ဗမာအဓိက႐ုဏ္းသည္ သူ႔အား မ်ားစြာေဒါမနႆျဖစ္ေစပါသည္။ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ဗိုလ္လကၤ်ာတို႔သည္ ဤလူမ်ိဳးစုႏွစ္စုအၾကား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ နားလည္မႈရ ရွိေစရန္ အပန္းတႀကီး ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။ ၎တို႔၏ စုေပါင္းႀကိဳးပမ္းမႈမွ သီးပြင့္လာေသာ အက်ိဳးကား က ရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျမန္မာေခါင္းေဆာင္တို႔အား ယုံၾကည္စိတ္ခ်လာျခင္းႏွင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အတြင္း ကရင္ တပ္ရင္းတခု ဖြဲ႕စည္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေစာတလ်င္ ကိုင္တြယ္ရန္လိုေနေသာ ေနာက္ကိစၥတရပ္မွာ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားႏွင့္ ျပည္ သူ႔အေရးေတာ္ပုံပါတီအတြင္းမွ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားအၾကား တေန႔တျခား ႀကီးထြားေနေသာ အာဃာတမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ဂ်ပန္ေခတ္တေလၽွာက္လုံး ေတာခိုေနခဲ့ေသာ သခင္စိုး၊ သစ္ ေတာႏွင့္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးဝန္ႀကီးျဖစ္ေနေသာ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ သခင္ဗဟိန္းတို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ဦး ေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ဦးဘေဆြတို႔သည္ကား ထင္ရွားေသာ ဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ႏွစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား ေျပလည္ေစရန္ အထူးႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါသည္။ ေစ့စပ္ ျဖန္ေျဖေရးကို အျမန္ဆုံးေဆာင္ရြက္ရန္လိုအပ္ေနျခင္းမွာ နိုင္ငံေရးသေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားသည္ တပ္မေတာ္ ထဲသို႔ စိမ့္ဝင္ေနကာ ရဲေဘာ္မ်ား၏ ညီညြတ္ေရးႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး၏ ေအာင္ျမင္ေရးတို႔ကို ၿခိမ္းေျခာက္ေန၍ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ သခင္စိုးသည္ ဖက္ဆစ္ဆန႔္က်င္ေရးစည္း႐ုံးေဆာ္ဩရာတြင္ တပ္မေတာ္ကို ထိခိုက္နစ္ နာေစေသာ ဝါဒျဖန႔္ခ်ိေရး ျပဳလုပ္ေနသျဖင့္ တပ္အတြင္း မေက်နပ္မႈမ်ား ျဖစ္႐ုံသာမက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လည္း ေဒါသထြက္ရပါသည္။
လေပါင္းမ်ားစြာ သေဘာထားခ်င္းဖလွယ္ၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သ ခင္ဗဟိန္းတို႔ႏွင့္ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လတြင္ ရက္အနည္းငယ္ၾကာ လၽွို႔ဝွက္စည္းေဝးပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္း၏ ဖက္ဆစ္ဆန႔္က်င္ေရးအဖြဲ႕ တည္ေထာင္ရန္အဆိုကို ေဆြးေႏြးၾကၿပီး အဖြဲ႕၏ ေၾကညာစာတမ္းႏွင့္ စု ေပါင္းေဆာင္ရြက္ရမည့္ စီမံကိန္းတရပ္ကို သေဘာတူအတည္ျပဳလုပ္ပါသည္။ မ်ားမၾကာမီ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္း ေဆာင္မ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပုံပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား အတူစည္းေဝးရန္စီစဥ္လိုက္ၿပီး၊ ထိုအစည္းအေဝး ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ “ဖက္ဆစ္ဓါးျပမ်ားကို တိုက္ထုတ္ၾကေလာ့” ေခါင္းစဥ္ပါ ေၾကညာစာတမ္းကိုဖတ္ ကာ ေတာ္လွန္ေရးကို တရားဝင္အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ပါသည္။
အဖြဲ႕၌ သခင္စိုးသည္ နိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး သခင္သန္းထြန္းသည္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးတာဝန္ႏွင့္ မဟာမိတ္မ်ားႏွင့္ဆက္သြယ္ေရး တာဝန္တို႔ကိုယူကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ပါ သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ လူငယ္တပ္မေတာ္အရာရွိအခ်ိဳ႕သည္ စတင္လႈပ္ရွားရန္ ေဇာႀကီးကာ သခင္ေခါင္းေဆာင္ အခ်ိဳ႕ႏွင့္ တပ္မေတာ္အဆင့္ျမင့္အရာရွိအခ်ိဳ႕တို႔ကိုသာ တိုင္ပင္ေလ့ရွိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ဆိတ္ဆိတ္ေနမႈ ေၾကာင့္ မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ၎တို႔သည္ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္ကို မိမိတို႔ဖာသာစတင္ရန္ ႀကံစည္ၾကပါ သည္။ ဤကိစၥကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သိသြားေသာအခါ ၎တို႔အား ဖက္ဆစ္ဆန႔္က်င္ေရးအဖြဲ႕၏ လႈပ္ရွားမႈ ထဲ၌ တိက်ေသာ အခန္းက႑မ်ား စီစဥ္ေပးျခင္းျဖင့္ အေျခအေနကို ေျပလည္ေစခဲ့ပါသည္။ အတြင္းအင္အားစု မ်ား၏ ညီညြတ္မႈရယူၿပီးေနာက္ ေတာ္လွန္ေရးအစီအစဥ္ အၿပီးသတ္နိုင္ရန္ မဟာမိတ္တပ္မ်ားႏွင့္ မည္ကဲ့သို႔ ေသာ သေဘာတူညီမႈမ်ား ရနိုင္မည္ကိုသာ သိရွိရန္လိုပါေတာ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အေပါင္းအေဖာ္မ်ားသည္ ျပည္ပအကူအညီ ရသည္ျဖစ္ေစ၊ မရသည္ျဖစ္ေစ ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္မႈမ်ား ပို၍ပို၍ရေနေသာ မဟာမိတ္တပ္မ်ားႏွင့္ ပူး ေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ လက္ေတြ႕အက်ိဳးအျမတ္မ်ား ရရွိနိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလာပါသည္။ အမွန္မွာ နိုင္ငံအဝွမ္း ျမန္မာတပ္မ်ား ဂ်ပန္တို႔ကို စတင္ေတာ္လွန္ေသာ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔ေရာက္သည့္ တိုင္ ၿဗိတိသၽွတို႔ႏွင့္ ရွင္းလင္းေသာသေဘာတူညီခ်က္ မရရွိေသးေပ။ ထိုေန႔မတိုင္မီ (၁၀) ရက္အလိုက ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ စစ္ေရးျပအခမ္းအနားတရပ္တြင္ ပါဝင္ၿပီးေနာက္ သူ၏ တပ္မ်ားႏွင့္ အတူ စစ္ေလ့က်င့္ခန္းဆင္းရန္ဟု အေၾကာင္းျပကာ ၿမိဳ႕ေတာ္မွ ထြက္ခြာခဲ့ပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးစလင္း၏ တပ္မ (၁၄) သည္ ဧရာဝတီျမစ္ကို မႏၲေလးေျမာက္ပိုင္းမွ ျဖတ္ကူးေနၿပီး၊ သခင္သန္း ထြန္းသည္ ၿဗိတိသၽွတပ္မေတာ္အရာရွိတဦးႏွင့္ဆုံရန္ ေတာင္ငူသို႔ ထြက္ခြာသြားေပၿပီ။ မ်ားမၾကာမီ ေတာ္လွန္ ေရးေရစီးေၾကာင္းကား တဟုန္တည္း စီးဆင္းလာေပေတာ့သည္။ ေမလ (၁၅) ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းသည္ လက္ေထာက္အရာရွိတဦးႏွင့္အတူ စလင္းႏွင့္ေတြ႕ဆုံရန္ ၎၏ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ေရာက္သြား၏။
ေတြ႕ဆုံရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ မိမိကိုယ္မိမိ ျမန္မာနိုင္ငံယာယီအစိုးရ၏ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ မိတ္ ဆက္ၿပီး၊ မဟာမိတ္စစ္ဦးစီးတဦးအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳရန္ ရဲရဲတင္းတင္း ေတာင္းဆိုလိုက္ပါသည္။ ၿဗိတိသၽွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးထံမွ လိုက္ေလ်ာမႈအမ်ားဆုံးရရွိနိုင္ရန္ တဖက္ကႀကိးစားလ်က္ တဖက္ကလည္း လက္ေတြ႕က်က် ေတြးျမင္တတ္ေၾကာင္း၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လိုေၾကာင္း၊ မိမိႏွင့္ဆက္ဆံသူမ်ား စိတ္ေခြ႕ရေလာက္ေအာင္ ရိုး သားေျဖာင့္မတ္ေၾကာင္းတို႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျပသခဲ့ရာ စလင္း၏ ႏွစ္သက္သေဘာက်မႈႏွင့္ ေလးစားမႈ တို႔ကို ရရွိခဲ့၏။
စလင္း၏စကားအရ “သူႏွင့္ပတ္သက္၍ က်ေနာ္ မွတ္မွတ္ရရႀကီး သတိျပဳမိသည္ကေတာ့ သူ၏ရိုးသားေျဖာင့္ မတ္မႈျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ အာသြက္လ်ာသြက္ အႀကိဳက္လိုက္ အာမခံခ်က္ေပးျခင္းမ်ိဳးမရွိ။ လြယ္လြယ္ႏွင့္ ကတိမေပး။ သို႔ေသာ္ တခုခုလုပ္ပါမည္ဟုသေဘာတူခဲ့လၽွင္ေတာ့ စကားတည္မည့္သူဟု က်ေနာ္ျမင္ပါသည္။” ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးစလင္းတို႔ ေတြ႕ဆုံၿပီးေနာက္ ျမန္မာတပ္မ်ားႏွင့္ ၿဗိတိသၽွတပ္မ်ား ပူးတြဲ၍ ဂ်ပန္တို႔ကို တိုက္ေလရာ ဂ်ပန္တပ္မ်ား အလ်င္အျမန္ ၿပိဳကြဲသြားပါသည္။ ဇြန္လ (၁၅) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေအာင္ပြဲစစ္ခ်ီအခမ္းအနားမ်ား က်င္းပရာ၌ ၿဗိတိသၽွအင္ပိုင္ယာတပ္မ်ား၊ မဟာမိတ္တပ္မ်ားႏွင့္အတူ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ကလည္း ပါဝင္ခဲ့ပါသည္။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကား ၿပီးဆုံးသြားေပသည္။
အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားေနေသာျမန္မာမ်ားသည္ တူညီေသာရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္ေစရန္ ဝါဒေရးရာမတိုက္ ဆိုင္မႈမ်ားႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးဆန္ေသာ သေဘာထားမ်ားကို ေဘးဖယ္ခဲ့ေသာ ဂုဏ္ယူဖြယ္အေကာင္းဆုံး အခ်ိန္ ကာလျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဩဂုတ္လတြင္ က်ယ္ျပန႔္ေသာ လူမႈေရးႏွင့္ နိုင္ငံေရးအင္အားစုမ်ားကို ကိုယ္ စားျပဳေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားပါဝင္နိုင္ရန္ ဖက္ဆစ္ဆန႔္က်င္ေရးအဖြဲ႕ကို တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းၿပီး ‘ဖက္ ဆစ္ဆန႔္က်င္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္’ (ဖဆပလ) ဟူ၍ အမည္သစ္ေပးလိုက္ပါသည္။
wikipedia
No comments:
Post a Comment